ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΑ ΚΑΛΙΠΑΔΙΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΑΚΙΩΤΙΚΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

Ο περίπατος μας θα ξεκινήσει από την τοπική κοινότητα Καλλιπάδου. Το Καλιπάδο απέχει μόλις 7 χιλιόμετρα από τη πόλη και ήταν άλλοτε χωριό του δήμου Ψωφίδας. Σύμφωνα με το Λεωνίδα Ζώη, η γραφή του χωριού είναι Καληπάδων γιατί ήταν συνοικισμός των Καληπά ή Καληπάδων ο οποίος συναντάται από το 1512. Στην έναρξη της πεζοπορίας μας θα γοητευτούμε από την ξενάγηση που θα έχουμε στην έπαυλη Αμπελοράβδη, από τον τωρινό ιδιοκτήτη της κ. Νίκο Κάρδαρη. Η έπαυλη Αμπελοράβδη είναι μια προσεισμική έπαυλη που κτίστηκε σε μια αυστηρά διαχωρισμένη φεουδαρχική κοινωνία όπου οι ευγενείς μοιράζονταν όλες τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις του νησιού, δηλαδή τον κάμπο, στον οποίον καλλιεργούσαν μόνο χαμηλή καλλιέργεια – αμπέλια. Τα μόνα κτήρια ήταν οι εξοχικές επαύλεις των ευγενών (μια εξ αυτών η έπαυλη Αμπελοράβδη) με επιβλητικούς όγκους ενώ αντίθετα δέντρα – ελιές – και οικισμοί βρίσκονταν μόνο στους πρόποδες των βουνών. Το κτήμα που θα επισκεφτούμε ανήκε στην αριστοκρατική οικογένεια των Μπούλτσων που έχανε σταδιακά την περιουσία της, μέχρι που το αγόρασε ένας πλούσιος και μορφωμένος έμπορος, ο Αμπελοράβδης. Εκείνος γκρέμισε το παλιό αρχοντικό για να χτίσει τη δική του έπαυλη ικανοποιώντας την ανάγκη του για επίδειξη. Αρχιτεκτονικά ο πύργος δεν είναι γνήσιο αρχοντικό εξοχής, ωστόσο η διάταξη, η λειτουργία και η κεντρική ιδέα, παραμένει ίδια, δηλαδή η δημιουργία μνημειακού συγκροτήματος με κέντρο το αρχοντικό για να φιλοξενηθούν οι πολλαπλές λειτουργίες του κτήματος. Το διώροφο κτίριο παρουσιάζει στοιχεία γοτθικής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής, αλλά και χαρακτηριστικά στοιχεία Ζακυνθινής αρχιτεκτονικής με το μονοπάτι που οδηγεί στο κτίριο (μαΐστρα) και την πέτρινη πύλη και προσαρμόζουν την έπαυλη με πύργο. Σύμφωνα με την χαμένη πλέον κτητορική επιγραφή, το κτίριο ονομαζόταν «Ολύμπιο». Έχει χαρακτηρισθεί ως έργο τέχνης και έχει κηρυχθεί σύγχρονο ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

Στη συνέχεια θα κατευθυνθούμε από ένα τσιμεντένιο ανηφορικό δρόμο προς το ξωκκλήσι του χωριού με την επωνυμία Αγ. Πέτρος. Αυτή η ανηφορική διαδρομή είναι περίπου 700 μέτρα και είναι το δυσκολότερο σημείο του περιπάτου, μιας και είναι συνεχόμενη και απότομη ανηφόρα (θα ανέβουμε σε ύψος 150 μέτρα).

Κατόπιν μέσα από πράσινα μονοπάτια ελαιώνων, απεριόριστη και φανταστική θέα, ήρεμες εικόνες και μυρουδιές από την γαλήνια φύση του νησιού, θα φτάσουμε στο χωριό Τραγάκι. Το Τραγάκι βρίσκεται στην πλαγιά του λόφου Καβελάρη, σε απόσταση 2 χλμ. από την ακτή και πρόκειται για ένα γραφικό χωριό, το οποίο μαζί με τον οικισμό της Κυψέλης προσφέρει μία ενδιαφέρουσα εικόνα της προσεισμικής αγροτικής Ζακύνθου.

Αφού προσπεράσουμε το χωριό θα κατευθυνθούμε σε περιοχές που δεν υπάρχουν μονοπάτια για να διασχίσουμε την αγροτική περιοχή μεταξύ Τραγακίου και Καλιπάδου ώστε να καταλήξουμε στο εκκλησάκι της Σπηλούλας. Το γραφικό εκκλησάκι της Σπηλούλας είναι χτισμένο μέσα σε ένα παραθαλάσσιο βράχο, σε μια σπηλιά του οποίου πριν πολλά χρόνια βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας. Από αυτό το συμβάν, που βασίζεται σε τοπική παράδοση, προέκυψε το όνομα «η Παναγιά η Σπηλούλα». Το μέρος που έχει κτιστεί η εκκλησία είναι μοναδικό και ακόμα πιο σπουδαία είναι η από εκεί θέα, όπου ο επισκέπτης βλέπει όλο σχεδόν το νησί και προπάντων τον πλούσιο και κατάφυτο κάμπο του. Το όνομα της εκκλησίας, η οποία σημειωτέον ανήκει στην οικογένεια Βούλτσου, διατηρώντας μια πανάρχαιη τοπική συνήθεια, προέρχεται από την εφέστια εικόνα, η οποία κατά την τοπική παράδοση βρέθηκε σε μια σπηλιά, λίγο πιο κάτω από τον κεντρικό ναό, η οποία έχει μετατραπεί σε παρεκκλήσιο και στο οποίο θα πάμε. Σύμφωνα με τον Ντίνο Κονόμο (από το βιβλίο του «Εκκλησίες και Μοναστήρια στη Ζάκυνθο») την πρωταρχική εκκλησία έκτισε ο μοναχός Αθανάσιος, «που με κόπους του, με το πελέκι, έσκαψε μέσα εις τον βράχο, εις τόπον λεγόμενον Σκουταρέα, σύνορον Καληπάδου ή Καλέντζη». Αξιοσημείωτο είναι το πανηγύρι της Σπηλούλας που είναι μία από τις τελευταίες φθινοπωρινές γιορτές της Ζακύνθου και ξεχωρίζει για τον τόπο διεξαγωγής του. Κάθε Σεπτέμβριο μετά τη λειτουργία ακολουθεί νησιώτικο γλέντι με φαγητό κυρίως ψητό κρέας, κρασί, Ζακυνθινά γλυκά όπως οι φυτούρες (με βάση το σιμιγδάλι) και το παστέλι. Οι οργανοπαίχτες και ο επτανησιακός χορός δεν λείπουν, συμπληρώνοντας ένα ακόμα επιτυχημένο πανηγύρι.

Ο περίπατος μας θα ολοκληρωθεί με την επιστροφή στην αρχή του περιπάτου μας. Η απόσταση που θα περπατήσουμε είναι περίπου 7,5 χιλιόμετρα και εκτός από την ανηφόρα από το Καλιπάδο μέχρι την εκκλησία του Αγίου Πέτρου, δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες.

.

.

• Όσοι πεζοπόροι θέλουν να έρθουν και δεν έχουν μέσο να επικοινωνήσουν στο messenger στέλνοντας μήνυμα στο Βαγγέλης Βανταράκης μέχρι το Σάββατο το πρωί για να προσπαθήσουμε να τους εξυπηρετήσουμε.

• Υποχρεωτικός Εξοπλισμός για Πεζοπορίες για αποφυγή ατυχημάτων : Πεζοπορικό παπούτσι (ειδική μπότα πεζοπορική, που κρατά τον αστράγαλο, αλλά και με ανάγλυφο πέλμα- προστατεύει το πέλμα από τις πέτρες στα μονοπάτια και κρατά σταθερό το πόδι για την αποφυγή διαστρέμματος- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κατάλληλα τα αθλητικά παπούτσια), μπατόν, αδιάβροχο μπουφάν, νερό (ποσότητα ανάλογη της απόστασης και των καιρικών συνθηκών, ατομικό φαρμακείο (αν ακολουθούμε κάποια ατομική θεραπεία, δεν ξεχνάμε τα ατομικά μας φάρμακα. Αν το πρόβλημά μας είναι σοβαρό, καλό θα ήταν να έχουμε ενημερώσει γι’ αυτό το σύλλογο. Έχουμε πάντα τις οδηγίες χρήσης όλων των φαρμάκων μαζί μας για τον συνοδοιπόρο που θα θελήσει να μας βοηθήσει).

ΥΓ : 1) Όλα τα παραπάνω είναι δωρεάν και το μόνο που χρειάζεται να έχετε, είναι η καλή σας διάθεση.

2) Όποιοι είσαστε κάτοικοι της Ζακύνθου, αν θέλετε (τονίζουμε ότι είναι προαιρετικό), μπορείτε να γίνετε μέλη του πεζοπορικού συλλόγου «Με ΠΑΡΕΑ χρωματίζουμε τη ζωή» (η οικονομική συνεισφορά είναι 10,00 ευρώ η εγγραφή και 10,00 ευρώ η ετήσια συνδρομή) και να συνεισφέρετε με τις ιδέες σας, τις προτάσεις σας και την εθελοντική σας διάθεση για την οργάνωση των περιπάτων…

3) Εννοείτε ότι ο καθένας και η καθεμία έχει την απόλυτη ευθύνη των πράξεων του κατά τη διάρκεια του περιπάτου.