ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣTO ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΚΑΜΠΙ ΚΑΙ ΕΞΩ ΧΩΡΑ

Την προσεχή Κυριακή 30 Απριλίου ο πεζοπορικός σύλλογος Με ΠΑΡΕΑ χρωματίζουμε τη ζωή, θα πραγματοποιήσει μια μικρή πεζοπορία για αυτούς που περπατάνε μικρές αποστάσεις και μια κανονική πεζοπορία (είναι η πεζοπορία από αναβολή λόγω βροχόπτωσης που δεν έγινε στις αρχές του μήνα).

.

Στη διάρκεια της πεζοπορίας μας θα συναντήσουμε την ποώδη βλάστηση της ορεινής Ζακύνθου, με αρωματικά φυτά, σκίνα, πεύκα αλλά και πολλές καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Θα συναντηθούμε στις 11 το πρωί στο κέντρο του χωριού Καμπί (συντεταγμένες από google maps 37.780165, 20.684731).

Το Καμπί βρίσκεται προς τα δυτικά παράλια του νησιού και το Ιόνιο Πέλαγος σε υψόμετρο 178 μέτρα και σε απόσταση 26 χλμ. δυτικά από την πόλη της Ζάκυνθου. Ως οικισμός αναφέρεται, μετά την ενσωμάτωση το 1866 να προσαρτάται στον τότε δήμο Κοιλιωμένου. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με την Έξω Χώρα αποτελούν την τοπική κοινότητα Έξω Χώρας που ανήκει στη δημοτική ενότητα Ελατίων του Ζακύνθου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 απογράφησαν 59 κάτοικοι. Στον ψηλότερο λόφο υψώνεται ένας τεράστιος σταυρός – είναι αφιερωμένος στα θύματα του πολέμου και ονομάζεται σταυρός Σχίζα.

Η πεζοπορία μας θα ξεκινήσει προς την άκρη του οικισμού και αφού διασχίσει αγροτικές καλλιέργειες θα βρεθεί στο μυκηναίκο νεκροταφείο. Εκεί θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση του χώρου και των ευρημάτων που υπάρχουν.

H επισήμανση και εν συνεχεία η μικρής έκτασης ανασκαφή του μυκηναϊκού νεκροταφείου στο Καμπί της δυτικής Ζακύνθου οφείλεται στις εργασίες διάνοιξης οδού προς την κορυφή του λόφου Σούργια ή Βίγλα το 1971 για τον εξωραϊσμό του λόφου και την ανέγερση μνημείου πεσόντων με την τοποθέτηση μεγάλου σταυρού. Οι 14 τάφοι που βρέθηκαν, είναι λαξευμένοι στο φυσικό ασβεστολιθικό πέτρωμα. Είναι λακκοειδείς τετράπλευροι, καλυμμένοι με πλάκες, με διαστάσεις μήκους 1-1,93 μ., πλάτους 0,33-0,80μ. και βάθους 0,33-1,65 μ. Οι πλευρές τους είναι ευθείες και οι γωνίες ορθές ή ελαφρά αποστρογγυλεμένες, ο πυθμένας τους σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις οριζόντιος και επίπεδος. Οι δύο ή περισσότερες λίθινες πλάκες που κάλυπταν την ταφή στηρίζονταν ενίοτε για την καλύτερη εφαρμογή τους σε εγκοπή (πατούρα) που είχε λαξευθεί στο χείλος των τάφων. Οι λακκοειδείς τάφοι είναι ο πρώτος χρονολογικά τύπος μυκηναϊκού τάφου που εμφανίζεται κατά την Πρώιμη Μυκηναϊκή περίοδο (1600-1500 π.Χ.). Το μακρόστενο, κάθετο στο έδαφος όρυγμα καλυπτόταν μετά την ταφή με ακατέργαστες λίθινες πλάκες, σε ύψος περίπου ενός μέτρου από τον πυθμένα. Ο χώρος επάνω από τις καλυπτήριες πλάκες έως την επιφάνεια του εδάφους γεμιζόταν με χώμα και στην κορυφή του χωμάτινου σωρού τοποθετούνταν μια λίθινη επιτύμβια στήλη, το σήμα. Οι νεκροί των λακκοειδών τάφων ήταν τοποθετημένοι συνήθως σε ύπτια στάση με ελαφρά λυγισμένα τα πόδια και στις περιπτώσεις τάφων μικρών διαστάσεων ενταφιάζονταν με συνεσταλμένα τα άκρα.

Σε αντίθεση με την πλειονότητα των μυκηναϊκών νεκροταφείων στα γνωστά μυκηναϊκά κέντρα, στα οποία οι λακκοειδείς αποτελούν ισχνή μειοψηφία μεταξύ των πολυπληθέστερων θαλαμοειδών τάφων, στο μικρό νεκροταφείο στο Καμπί οι τάφοι ανήκουν εξολοκλήρου στον τύπο του λακκοειδούς, ο οποίος αποτελεί στοιχείο επαρχιωτισμού και απαντά κυρίως στις παρυφές του μυκηναϊκού κόσμου. Ένα άλλο ιδιαίτερο γνώρισμα των τάφων στο Καμπί είναι ότι περιείχαν πολλαπλές ταφές εν αντιθέσει προς τους λακκοειδείς άλλων περιοχών, που δέχονταν έναν ή δύο νεκρούς. Προφανώς οι τάφοι στο Καμπί χρησιμοποιήθηκαν ως οικογενειακοί και τούτο θα πρέπει να αποδοθεί στη δυσκολία λάξευσης του σκληρού ασβεστολίθου της περιοχής και στην πενία των κατοίκων του απομονωμένου ορεινού μικρού συνοικισμού. Τα μυκηναϊκά νεκροταφεία βρίσκονταν σε μικρή απόσταση από τους οικισμούς, αλλά μέχρι σήμερα στο Καμπί δεν έχει εντοπισθεί ο οικισμός στον οποίο ανήκαν οι τάφοι.

Το μυκηναϊκό νεκροταφείο στο Καμπί είναι το μόνο εντοπισμένο μέχρι σήμερα οργανωμένο νεκροταφείο αυτής της περιόδου στο νησί, γεγονός που το καθιστά μοναδικό, επειδή τεκμηριώνει την ύπαρξη μιας μυκηναϊκής θέσης από την οποία αντλούμε πολλά στοιχεία για την τοπογραφία του νησιού, την οργάνωση και τη χρήση του χώρου.

Μετά θα προχωρήσουμε για να επιστρέψουμε στην αρχή της πεζοπορίας και εκεί οι πεζοπόροι που διανύουν μεγαλύτερες αποστάσεις, θα κατευθυνθούν μέσα από αγροτικά μονοπάτια στο χωριό Έξω χώρα.

Ο οικισμός της Έξω Χώρας είναι από τους λίγους που διασώθηκαν στο νησί από τον σεισμό του 1953. Το χωριό έχει παραδοσιακή αρχιτεκτονική και στην κεντρική πλατεία εντύπωση δημιουργείται από το κορμό της ελιάς που με το πέρασμα των χρόνων έχει διαμορφωθεί σε περίτεχνο γλυπτό.

Η μικρή πεζοπορία είναι μια απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων και είναι πολύ εύκολη. Η μεγαλύτερη πεζοπορία είναι 6,5 χιλιομέτρων και αυτή είναι εύκολη χωρίς ανηφόρες και κατηφόρες.