ΜΕΤΑ-ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΛΑΜΠΕΤΗ

H πεζοπορία που θα πραγματοποιήσει ο πεζοπορικός σύλλογος Με ΠΑΡΕΑ χρωματίζουμε τη ζωή την προσεχή Κυριακή 23 Απριλίου 2023 θα είναι σε μια περιοχή που βρίσκεται κοντά στη πόλη αλλά εμπεριέχει και άγνωστα μονοπάτια για τους περισσότερους. Θα γίνει στους λόφους του Καλλιτέρου και του Αργασίου σε μια κοινότητα με το όνομα Λαμπέτη που κάποτε ήταν 5η σε πληθυσμό στη Ζάκυνθο ενώ θα συνδυαστεί το τέλος της πεζοπορίας με το πανηγύρι του Άγιου Λύπιου που διεξάγεται την Κυριακή της Διακαινησίμου.

Θα συναντηθούμε στις 11 το πρωί στην διασταύρωση της επαρχιακής οδού Ζακύνθου-Καλαμακίου με την οδό που κατευθύνεται προς το ΤΕΙ Ζακύνθου και στο Λύκειο της Παναγούλας, στο Καλητέρο.

Θα ξεκινήσουμε το περίπατο μας διασχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο ανάμεσα στο κλειστό γήπεδο της Παναγούλας και τις εργατικές κατοικίες. Μόλις φθάσουμε στη πίσω μεριά του λόφου, θα διασχίσουμε ένα χωματόδρομο και θα βρεθούμε σε μια εκπληκτική θέα όπου εμφανίζεται, στη προβολή της, η πόλη, το Αργάσι και όλο ο κόλπος του λιμανιού. Στη συγκεκριμένη περιοχή υπήρχε το χωριό Λαμπέτη.

Το χωριό αυτό πιστεύεται ότι φτιάχτηκε από το Γιάννη Λαμπέτη, έναν από τους στρατιώτες που ζήτησαν να εγκατασταθούν στη Ζάκυνθο μετά την πτώση της Ναυπάκτου στους Τούρκους το 1499 (το αναφέρει ο Λ. Ζώης, Ο Ελληνικός Λόχος εν Ζακύνθω κατά τους χρόνους της δουλείας, Ελληνισμός, έτος ιδ΄, τ. 161-162, 1911). Το Λαμπέτι είναι κοινό τοπωνύμιο της Ηλείας και μαρτυρεί χωριό γύρω στο 1460, με αυτό το όνομα στην περιοχή του Βούμερου (σημερινού Γούμερου) με Αρβανίτικες οικογένειες. Είναι πιθανόν σύμφωνα με το ιστολόγιο με την επωνυμία Παμπάλαια (άρθρο 25/5/2011 με τίτλο : Η κατούνα του Καιροφύλα) η οικογένεια του Λαμπέτη να είχε εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο, μαζί με τους άλλους πρόσφυγες του Βούμερου, στα τελευταία χρόνια της δυναστείας των Τόκκων. Όπως και να έχει, το χωριό του Λαμπέτη γνώρισε γρήγορα μεγάλη ανάπτυξη (συνημμένα υπάρχει φωτογραφία με ολόκληρο τον κατάλογο με τα χωριά της Ζακύνθου το 1527 από τον 6ο τόμο των «Μνημείων» του Κ. Σάθα). Στο κατάλογο βλέπουμε ότι το χωριό του Λαμπέτη ήταν το πέμπτο μεγαλύτερο χωριό, λίγο μεγαλύτερο από του Μπόχαλη, με 100 σπίτια και 479 κατοίκους. Εξήντα χρόνια αργότερα το χωριό ακολουθεί φθίνουσα πορεία και έχουν απομείνει μόνο 15 από τις 100 οικογένειες. Σε άγνωστο χρόνο και για άγνωστο λόγο, μέσα στα επόμενα σαράντα χρόνια, το χωριό εξαφανίστηκε από προσώπου γης.

Μετά θα κατευθυνθούμε από ένα μονοπάτι όπου θα καταλήξουμε στα ερείπια της εκκλησίας του Αγ. Ιωάννη Προδρόμου του Λαμπέτη ή Ριγανά Ονομάζεται και Ριγανάς διότι υπήρχε μια συνήθεια στην εορτή του Γενεσίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στις 24 Ιουνίου, να κόβουν οι νοικοκυρές ρίγανη. Η «Αγιαννιώτικη ρίγανη» πρέπει να συλλεχθεί πρωί πρωί, πριν από την ανατολή του ηλίου. Η λεπτομέρεια αυτή ήταν ουσιώδης, γιατί πίστευαν, ότι έτσι είχε η ρίγανη μαγική δύναμη. Την χρησιμοποιούσαν, για τη διατήρηση των τροφίμων. Από αυτή την ιδιότητα προήλθε ασφαλώς η παροιμιώδης απαισιόδοξη φράση του λαού «Βαλ’ του ρίγανη», που λέγεται μεταφορικά όταν κάποια δουλειά αρχίζει να πηγαίνει άσχημα.

Μετά από την ξενάγηση μας στα ερείπια της εκκλησίας του Αγ. Ιωάννη, θα κατευθυνθούμε από ένα κατηφορικό δρόμο και θα κάνουμε στάση σε μια πηγή της περιοχής. Η τοποθεσία είναι μοναδική σε ένα πλάτωμα στο οποίο μέχρι πρόσφατα δέσποζε ένας μεγάλος πλάτανος λόγω των νερών που υπήρχαν.

Συνεχίζοντας το κατηφορικό δρόμο και αφού περάσουμε μια ρεματιά θα βρεθούμε στο δημόσιο δρόμο όπου υπάρχει το κτήριο-βιβλιοθήκη του μουσείου Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων

Φεύγοντας από το χώρο του μουσείου, θα σμίξουμε με τους υπόλοιπους πανηγυριώτες στο προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αγ. Λυπίου. Ένα παλιό τοπικό έθιμο αναβιώνει και φέτος στη Ζάκυνθο, χάρη στην επιμονή και στον αγώνα του Διονύση Βερτζάγια. Πρόκειται για τη συνήθεια των Ζακυνθινών το μεσημέρι της Κυριακής του Θωμά, να στρώνουν τη γιορτάσιμη τραπεζαρία τους κατάχαμα, πάνω στα αγριολούλουδα του αιωνόβιου ελαιώνα, στη σκιά του λόφου με το γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Λυπίου, το αγαπημένο του Διονύσιου Σολωμού, που τις τελευταίες δεκαετίες είχε παρακμάσει, όμως, τα τελευταία 17 χρόνια ζωντανεύει και πάλι. Στο πανηγύρι του Αγ. Λυπίου από το πρωί της γιορτής, συνήθιζαν οι κάτοικοι της χώρας και της γύρω περιοχής να έρχονται στο ξέφωτο κάτω από το χώρο της εκκλησίας, φέρνοντας μαζί τους και το φαγητό τους για να φάνε στους «σβώλους» όπως συνήθιζαν να λένε. Σαν τελείωνε η λειτουργία, έστρωναν μέσα στο λιοστάσι τις κουρελούδες που είχαν μαζί τους και πάνω τους άπλωναν όλες τις γιορταστικές λιχουδιές. Απαραίτητα ήταν τα κόκκινα αυγά. Παντού ψηνόταν αρνιά κι από τα μεγάλα βουτσιά έρεε άφθονο κρασί. Συγχρόνως άρχιζε και το τρικούβερτο γλέντι. Η ταμπουρλονιάκαρα δεν σταματούσε καθόλου. Οι καμπάνες χτυπούσαν αδιάκοπα και κάπου-κάπου ακουγόταν και μερικές τουφεκιές. Το πανηγύρι κράταγε έως αργά το βράδυ.

• Όσοι πεζοπόροι θέλουν να έρθουν και δεν έχουν μέσο να επικοινωνήσουν στο messenger στέλνοντας μήνυμα στο Βαγγέλης Βανταράκης μέχρι το Σάββατο το πρωί για να προσπαθήσουμε να τους εξυπηρετήσουμε.

• Υποχρεωτικός Εξοπλισμός για Πεζοπορίες για αποφυγή ατυχημάτων : Πεζοπορικό παπούτσι (ειδική μπότα πεζοπορική, που κρατά τον αστράγαλο, αλλά και με ανάγλυφο πέλμα- προστατεύει το πέλμα από τις πέτρες στα μονοπάτια και κρατά σταθερό το πόδι για την αποφυγή διαστρέμματος- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κατάλληλα τα αθλητικά παπούτσια), μπατόν, αδιάβροχο μπουφάν, νερό (ποσότητα ανάλογη της απόστασης και των καιρικών συνθηκών, ατομικό φαρμακείο (αν ακολουθούμε κάποια ατομική θεραπεία, δεν ξεχνάμε τα ατομικά μας φάρμακα. Αν το πρόβλημά μας είναι σοβαρό, καλό θα ήταν να έχουμε ενημερώσει γι’ αυτό το σύλλογο. Έχουμε πάντα τις οδηγίες χρήσης όλων των φαρμάκων μαζί μας για τον συνοδοιπόρο που θα θελήσει να μας βοηθήσει).

ΥΓ : 1) Όλα τα παραπάνω είναι δωρεάν και το μόνο που χρειάζεται να έχετε, είναι η καλή σας διάθεση.

2) Όποιοι είσαστε κάτοικοι της Ζακύνθου, αν θέλετε (τονίζουμε ότι είναι προαιρετικό), μπορείτε να γίνετε μέλη του πεζοπορικού συλλόγου «Με ΠΑΡΕΑ χρωματίζουμε τη ζωή» (η οικονομική συνεισφορά είναι 10,00 ευρώ η εγγραφή και 10,00 ευρώ η ετήσια συνδρομή) και να συνεισφέρετε με τις ιδέες σας, τις προτάσεις σας και την εθελοντική σας διάθεση για την οργάνωση των περιπάτων…

3) Εννοείτε ότι ο καθένας και η καθεμία έχει την απόλυτη ευθύνη των πράξεων του κατά τη διάρκεια του περιπάτου.